To zagadnienie przybliży nam Elżbieta Drużbacka, barokowa poetka, co widać choćby po rozmiarach tytułu wiersza

"Zły obyczaj w Polszcze, kiedy najzacniejsza dama przeląkłszy się czego szpetne ma przysłowie, które jej stan, modestią i manierę szpeci"

Już od lat wielu moda do nas wpadła,
Że damy nowe mają abecadła,
Których jeśli się od dzieciństwa uczą,
Wstyd przyzwoity z swoją szkodą bruczą.

I jam się kiedyś uczyła a, b, c,
Lecz nie pamiętam, żebym tak dalece
Z reguł zwyczaju odstępować miała,
Wprzód k niźli a w początkach czytała.

W tym wieku insza alfabetu szkoła,
Damę mysz strwoży, ona k zawoła.
Cóż za ratunek ma być w tej literze,
Chyba policzek dać dobrej manierze?

W śmiech k obrócą, jakoż godne śmiechu
Przysłowie płoche; lubo jest bez grzechu,
Ale wstydowi tej płci krzywdę robi,
Która w ten nałóg język przysposobi.

Potem ekskuza, że mi to znienacka
Słowo wypadło, jakby szeląg z wacka;
Człowiek rozumny jest rządcą języka,
Bez woli jego nic z ust nie wynika.

Proszę was, damy, porzućcież przysłowie,
Co jest ohydą każdej białogłowie,
Mnie aż pod serce podpierają kolki,
Gdy szpetne rzeczy w ustach noszą Polki.


Do jutra na pamięć

"Szeląg z wacka" jest ujmujący k

Pracowałam kiedyś z cudowną, śliczną, bardzo bystrą i inteligentną, oczytaną etc. etc. dziewczyną. Każdemu życzę takiego współpracownika/pracownika/kolegi/żanki w pracy.

Jednakowoż Magda miała jedną wadę - bluzgała jak stu szewców. I chociaż robiła to z wdziękiem, którego jej zazdrościłam, to jednak zawsze był ten strach, czy nie palnie czegoś w nieodpowiedniej chwili.

I kiedyś Magda, po jakimś telefonie w sprawie krzesełka komputerowego, zadumała się a potem oświadczyła: "Agata, muszę przestać kląć bo już mnie samą to wkurwia".

Pozdro Magda, jeśli to czytasz, a kto wie czy nie

:Madzialena82 ale cała reszta się zgadza?

Przeceniasz moje możliwości. Jakbym mogła, to Ty byś pierwsza dostała