Jeanean zabrała swoją córkę Peyton do pobliskiego skateparku, aby mogła się nauczyć jazdy na wymarzonej desce. Niestety dziewczynka czuła się zdominowana przez jeżdżących tam kilkunastoletnich chłopaków, którzy świetnie jeździli i wyczyniali wokół niej akrobacje. Na szczęście szybko znalazł się wyjątek w tej grupie, który spowodował, że powraca w nas wiara w dobrych ludzi.


Jeanean była tym tak poruszona, że wkrótce napisała na Twitterze list z podziękowaniem, który szybko się rozprzestrzenił w sieci i został podchwycony przez lokalne media.


Oto cały list:

Drogi nastolatku ze skateparku: Masz pewnie około 15 lat, więc nie podejrzewam, żebyś był dojrzały, albo żeby podobała ci się obecność małej dziewczynki w parku. Prawdopodobnie nie wiesz, że moja córka od wielu miesięcy chciała pojeździć na desce. Musiałam ją przekonać, że skateboard nie jest tylko dla chłopców. Więc kiedy poszłyśmy do skateparku i zobaczyłyśmy, że jest tam pełno nastoletnich chłopców, którzy palili i przeklinali, ona natychmiast chciała odejść i wrócić do domu. Po cichu też chciałam wracać, bo nie miałam ochoty przechodzić na "ton matki" i wdawać się z wami w dyskusję. Nie chciałam też, aby moja córka myślała, że powinna się kogoś bać, albo że nie może przebywać w skateparku na takich samych prawach jak wy. Więc kiedy powiedziała "Mamo, tu jest pełno starszych chłopców", spokojnie odpowiedziałam "I co z tego, park nie należy do nich". Zaczęła zjeżdżać z rampy, pomimo że ty i twoi koledzy śmigaliście wokół niej i krzesaliście iskry tuż koło niej. Zjechała zaledwie dwa lub trzy razy, kiedy ty podszedłeś do niej i powiedziałeś "Hej, przepraszam..." Natychmiast byłam gotowa na przemowę w tonie "Ona ma takie samo prawo tu przebywać jak i wy", kiedy usłyszałam, że mówisz "Źle ustawiasz nogi, mogę ci pomóc?" Spędziłeś z nią niemal godzinę, pokazując jak utrzymać równowagę, jak sterować, a ona ciebie słuchała. Coś nieosiągalnego dla wielu dorosłych! Podawałeś jej rękę i pomagałeś wstać kiedy upadała i nawet słyszałam jak mówiłeś, żeby nie zbliżała się do poręczy, bo może sobie zrobić krzywdę. Chciałabym żebyś wiedział, że jestem dumna, że jesteś częścią mojej społeczności i chcę ci podziękować za bycie miłym dla mojej córki, nawet mimo tego, że twoi koledzy się z ciebie przez to śmiali. Wróciła z poczuciem dumy i z przekonaniem, że może zrobić wszystko, dzięki tobie.